Once an insider, now an outsider: Doris Lessing’s African laughter

Abstract

Doris Lessing’s African Laughter is a travel book including her four visits in 1982, 1988, 1989 and 1992 to Africa, the place where her childhood memories belong to. Pleased to hear the end of the white man’s supremacy, she traveled to the country, not only to visit her friends and relatives but also to observe the social and political changes that took place after the country gained its independence. The aim of this article is to analyze the dynamism Lessing observes in Zimbabwe, namely the political controversies, the blending of cultures and the continuation of the colonial hatred in people’s attitudes and lifestyle as well as to evaluate her visits as inward journeys to her past through an emphasis on the fallibility of memory.Doris Lessing’in gezi kitabı African Laughter yazarın 1982, 1988, 1989 ve 1992’de çocukluğunun geçtiği Afrika’ya yaptığı ziyaretlerle ilgili anılarını içerir. Ülkenin bağımsızlığını kazanmasından memnun olan yazar, yalnızca arkadaş ve akrabalarını ziyaretini anlatmakla kalmaz, ülkenin geçirdiği değişimi de aktarır. Bu makalenin amacı, hem Lessing’in Zimbabwe’de gözlemlediği sömürgeci kültür ile Afrika kültürünün etkileşimi sonucunda doğan değişimi ve sömürgecilerin davranış ve yaşam biçimlerindeki nefreti incelemek hem de bu ziyaretleri yazarın geçmişine yaptığı yolculuk olarak yorumlamaktır.