Right To Private Life of Public Officials in the Context of Sexual Orientation and Gender Identity

Abstract

Kamu görevlilerinin içinde bulundukları statü, kimi hak ve özgürlüklerden yararlanmalarında hak ve özgürlüğün sınırını genişletirken kimisinin de sınırını daraltmaktadır. Özel hayat hakkı da kamu görevlileri için kimi zaman daralan bir hak alanı olarak karşımıza çıkmakla beraber Anayasa 20. maddede kendine yer bulan anayasal bir hak olarak kamu görevlisi statüsü içerisinde yer alan kişiler için de belirli sınırlanma sınırlarına sahiptir. Cinsel yönelim ve cinsiyet kimliği bağlamında kamu görevlilerinin özel hayat alanlarına idare tarafından yapılan müdahaleler de bu sınırlamalardan azade değildir. Çalışmada, ülkemizde çoğunlukla 'genel ahlak' sınırlama sebebi ile kişi karşına dikilen ahlak anlayışının, özellikle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) kararları ışığında, Türkiye'nin uluslararası yükümlülükleri dolayısıyla gelmek durumunda olduğu özgürlükçü bir ahlak anlayışı çerçevesinden nasıl yorumlandığı incelenmiştir. Anayasa Mahkemesi kararları da özellikle bireysel kararlar çerçevesinde AİHM kararlarına yakınsar görünmekle beraber cinsiyet kimliği ile ilgili daha yeni AİHM kararlarına bakıldığında yürünecek daha uzun bir yol olduğu görülmektedir. Çalışmada kamu görevlilerinin özel hayatı ile meslek hayatı dengesini sağlamaya yönelik temel esaslar kılık kıyafet yükümlülüğü, davranışlarda özel bir itina gösterme ödevi ve sosyal medya kullanımı başlıkları altında mahkeme kararları üzerinden incelenmiş ve kamu görevlilerinin özel hayat hakkından daha fazla çalınmaması için yorumlanmaya çalışılmıştır.

The status which public officials in, expands the limits of some rights and freedoms while narrowing the limits of others. The right to private life also appears as an area of right that sometimes narrows for public officials, but as a constitutional right made ground in Article 20 of the Constitution, it has certain limits of restriction for also persons in the status. Administrative interventions to private life of public officials in the context of sexual orientation and gender identity are not exempt from these limitations. In this study, it is analysed how the understanding of morality, which is often coequated on the grounds of 'general morality', is interpreted within the framework of a libertarian understanding of morality especially in the light of the decisions of the European Court of Human Rights (ECtHR). Which also Türkiye is obliged to adopt due to its international obligations. Even especially individual judgments of the Constitutional Court seem to converge with the ECtHR, it seems that there still is a long way to go when more recent ECtHR judgments on gender identity are considered. In this study, the basic principles to ensure the balance between the private life and professional life of public officials are examined through court decisions under headings of dress code, duty to show special care in behaviours and social media use, and an attempt is made to interpret them to prevent further abstraction of the right to private life of public officials.