Health Employees Coping Methods for Dealing With Violence: an Example of a University Hospital

Abstract

Her gün binlerce sağlık çalışanı şiddete maruz kalmakta; bu durum hem çalışanlara hem de hastalara zarar vermektedir. Sağlık sektöründeki şiddet, sağlık çalışanlarına yönelik fiziksel, psikolojik, sözel veya cinsel saldırılardır. Bu şiddet olayları, çalışanlar, toplum ve örgütler açısından birçok olumsuzluğa yol açmaktadır. Bu olumsuzlukları önlemek için şiddetle baş etme yöntemlerini etkili bir şekilde kullanmak, bu yöntemleri örgüt kültürü haline getirmek ve toplumda şiddete karşı farkındalık oluşturmak önemlidir. Kurumsal anlamda sağlık sektöründe şiddetle baş etme için ilk adım, şiddeti önlemektir. İkinci adım ise şiddet olayları sırasında ve sonrasında çalışanlara destek sağlamaktır. Bu çalışma, Ankara'daki bir Üniversite hastanesinde çalışan sağlık personelinin şiddete maruz kalma durumlarını ve baş etme yöntemlerini incelemektedir. 282 anket verisi doğrultusunda, kadın sağlık çalışanlarının erkeklere göre daha fazla şiddete maruz kaldığı, hekimlerin diğer meslek gruplarına göre sözlü ve fiziksel şiddete, hemşirelerin ise sözlü ve cinsel şiddete daha fazla uğradığı belirlenmiştir. Ayrıca, şiddet olayları sırasında katılımcıların bireysel baş etme yöntemleri kullandıkları ve kurumsal desteğin yetersiz olduğu ortaya çıkmıştır. Katılımcılar kurumsal bilinç durumuna sahip olsalar bile, şiddet olaylarını bildirdiklerinde sonuç alacaklarını düşünmemektedirler. Şiddet sonrası hekimlerin daha pasif baş etme yöntemlerini seçtiği, hemşireler ve diğer sağlık personelinin (hasta bakıcı, tıbbi sekreter, anestezi teknikeri, radyoloji teknikeri, eczacı, laborant, sağlık memuru) ise sosyal destek arayışında olduğu sonucuna varılmıştır.

Every day, thousands of healthcare workers are subjected to violence, a situation that harms both the employees and the patients. Violence in the healthcare sector encompasses physical, psychological, verbal, or sexual assaults against healthcare professionals. These incidents of violence lead to numerous negative consequences for employees, society, and organizations. To prevent such adverse outcomes, it is crucial to effectively utilize coping methods for dealing with violence, integrate these methods into organizational culture, and raise public awareness against violence. Institutionally, the first step in addressing violence in the healthcare sector is prevention. The second step involves providing support to employees during and after incidents of violence. This study examines the frequency of violence experienced by healthcare employees and their coping Methods at a university hospital in Ankara. Based on 282 survey responses, it was determined that female healthcare employees are subjected to violence more frequently than their male counterparts, and medical doctors experience more verbal and physical violence compared to other professional groups, while nurses are more exposed to verbal and sexual violence. Additionally, the study revealed that individual coping mechanisms were commonly employed during violent incidents, and institutional awareness was found to be insufficient. Even though some employees were aware of institutional processes, they did not believe eporting violent incidents would lead toubstantial outcomes. The findings also indicated that medical doctors tend to choose more passive coping Methods, while nurses and other healthcare staff (such as caregivers, medical secretaries, anesthesia technicians, radiology technicians, pharmacists, laboratory technicians, and health officers) tend to seek social support.