İç Mimarlık Eğitim Programlarının Pratiğe Etkisi: Türkiye Örneği

Abstract

Hızla gelişen dijitalleşme ve teknolojinin etkisi ve yapay zekadaki büyük gelişmeler, iç mimarlık mesleği de dahil olmak üzere mesleklerin tanımı ve özellikleri de değişmektedir. Bu durum, iç mekan tasarlamayı temel alan iç mimarlık eğitimini de etkilemektedir. Çalışma kapsamında, mesleğin günümüzdeki eğitim sisteminin, gelecekteki dijital sistemlere nasıl entegre olması gerekliliğine yönelik cevaplar aranmaktadır. Yani günümüzde Türkiye'de uygulanan eğitim sisteminin ana strüktürüne nasıl bir eklenti ve nasıl bir değişim gelebilir sorusuna yanıt arayan bir durum tespiti üzerne çalışılmaktadır. Bu sayede bu çalışma, ileride yapılacak benzer içerikli akademik çalışmalara ve iç mimarlık lisans eğitimine yönelik değişimlere yol gösterici nitelikltedir. Bu çalışma çerçevesinde iç mimarlık mesleğine yönelik lisans eğitimi sürecinde uygulanan ve dijital ortamda mekan tasarımı kapsamındaki derslerin geleceğe yönelik gereksinimiyle ilgili kapsamlı bir araştırma yürütülmüştür. Bu bağlamda ana çalışma kapsamında uygulanan üç farklı saha çalışmasının yanısıra, AI, VR, AR, MR ve XR teknolojileri, metaverse ve çevrimiçi eğitim sistemleri, ERP programları, parametrik tasarım programları ve dijital serbest çizim programları da ana konuyu desteklemek amacıyla araştırmanın bünyesinde literatürel araştırma boyutunda ele alınmaktadır. İlgili çalışmalarla birlikte, iç mimarlık eğitiminin teknoloji ve dijitalleşme ile olan durumunu anlamak için iç mimarlık eğitiminin akreditasyon standartları ve genel ders grupları da analiz edilerek araştırılmıştır. Bu araştırma, iç mimarlık eğitiminin teknolojik ve dijital ilerlemeye uyması gerektiği bağlamındaki araştırma sorularına yön vermektedir. Bu araştırma sorularına ilişkin hipotezler de belirtilmektedir. Hipotezleri kanıtlamak amacıyla bu çalışmanın kapsamına girecek şekilde Ankara, Türkiye'de biri anket ve diğer ikisi kısa görüşme biçimindeki saha çalışmalarına yer verilmiştir. QFD yöntemiye gerçekleştirilen bu çalışmalarda, toplam 467 iç mimarlık bölümü öğrencisi, öğretim üyeleri ve iç mimarlığın farklı sektörlerinden profesyonel kişilerle olmak üzere toplamda üç farklı grup üzerinden araştırmalar yapılmaktadır. Bu araştırmaların sonucunda, araştırma soruları da dahil olmak üzere hipotezlerin çoğu doğrulanmaktadır. Bu durumda, iç mimarlık eğitiminde teknolojik ve dijital gelişmeler arasındaki boşluğu kapatabilmek için sürdürülebilir ve etkileşimli müfredat tasarımının gerekliliği ortaya çıkmaktadır. Anahtar Kelimeler: İç mimarlık eğitimi, dijital tasarım, yapay zeka, inovasyon, dijital çizim programları.The rapidly advancing digitalization, the influence of technology, and major developments in artificial intelligence are reshaping the definition and characteristics of many professions including that of interior architecture. This transformation also affects interior architecture education, which is fundamentally based on interior space design. This study seeks to find answers regarding how the current education system of the profession should be integrated with future digital systems. In other words, it focuses on identifying what additions or changes might be necessary to the core structure of the current educational model implemented in Turkey. In doing so, the study aims to serve as a guiding framework for future academic research on similar topics and for prospective changes in undergraduate interior architecture education. Within the scope of this study, a comprehensive investigation was conducted into the current undergraduate education processes in interior architecture and the necessity of courses related to spatial design in digital environments for the future. In this context, alongside three different field studies forming the core of the research, technologies such as AI, VR, AR, MR, and XR; the metaverse and online education systems; ERP programs; parametric design software; and digital freehand drawing programs are examined in the literature review section to support the main topic. Furthermore, to better understand the relationship between interior architecture education and digital transformation, the accreditation standards of interior architecture education and its general course groupings are also analyzed. The research addresses questions concerning the need for interior architecture education to keep pace with technological and digital advancements. Corresponding hypotheses and objectives are also presented. To test these hypotheses, the study includes fieldwork in Ankara, Turkey, consisting of one survey and two brief interviews. Using the QFD (Quality Function Deployment) method, data was collected from a total of 467 participants, including interior architecture students, faculty members, and professionals from various sectors of the field. The results of these studies largely confirm the research questions and hypotheses. Consequently, the study reveals the necessity of a sustainable and interactive curriculum design to bridge the gap between interior architecture education and technological/digital advancements. Keywords: Interior architecture education, digital design, artificial intelligence, innovation, digital drawing programs.