Venedik Mimarlık Bienali'nde Mimari Temsilin Politik ve Ulusal Dinamikleri

Abstract

Bu tez, Venedik Mimarlık Bienali'nin ideolojik boyutlarını araştırmakta ve bu politik, kültürel ve ulusal çerçevelerin mimarlık söylemini nasıl etkilediğini incelemektedir. Bienal temalarının farklı edisyonları karşılaştırılarak küratöryel kararların, küresel ve yerel sosyo-politik gerçekliklere nasıl yansıdığı veya yanıt verdiği görülebilir. Özellikle, zaman içinde Türk Pavyonu'nun varlığıyla ortaya çıkan temaların diğer Bienal konularıyla nasıl kesiştiği veya ayrıştığına odaklanılmaktadır. Rusya, İsrail ve Türkiye gibi ülkelerin pavyonlarına dair vaka incelemeleri, burada mimarlığın sadece politik bir araç olarak işlev görmekle kalmayıp aynı zamanda ideolojiyi ifade etme aracı haline geldiğini de göstermektedir. Ulusal pavyonların, kendi kimliklerini oluştururken zor konularla nasıl başa çıktığını, daha geniş küresel anlatılara nasıl dâhil olduğunu ve Bienal'in birlikte yaşama, kültürel kimlik ve mimari ilerleme konusundaki sürekli tartışmasına nasıl katkıda bulunduğunu ortaya koymaktadır. Çalışma, nihayetinde Bienali bir eleştiri alanı olarak öne çıkarmakta ve güncel ideolojik söylemleri yorumlamak üzere mimari tasarımı nasıl güncellediğini vurgulamaktadır.

This thesis investigates the ideological dimensions of the Venice Architecture Biennale and examines how these political, cultural, and national frameworks have influenced architectural discourse. Taking a look at the curatorial decisions throughout history by comparing different editions of Biennale themes, one can see durations that reflect or perhaps respond to global and local socio-political realities. A particular focus is placed on how themes that emerge in the Turkish Pavilion's presence over time converge and/or diverge from other Biennale topics. Case studies on pavilions of certain countries, like Russia, Israel and Turkey show howhere architecture not only plays its role as political arm but also units it to form a medium for expressing ideology. Both exposes how national pavilions navigate thorny issues of self-made identities, tap into larger global narratives and feed the Biennale's perennial conversation on coexistence, culture identity & architectural progress in a rapidly shifting world. The study ultimately highlights the Biennale as a site of critique — one which helps to update architectural design in order to comment on current ideological discourses.