De Facto Devletlerde 'Tanınma için Demokrasi' Stratejisi: Kosova ve Abhazya Örneklerinin Karşılaştırmalı Bir İncelemesi

Abstract

This thesis examines democracy and democratization in de facto states over Abkhazia or Kosovo cases comparatively. De facto states first emerged after 1945 but their number substantially increased with the dissolution of the Soviet Union. Related to their international legitimacy problems, the interest on democracy in de facto states has risen in recent years both in the international community and academic literature. In this context, this study seeks answers to three key questions related to democracy in de facto states in the literature grounded on the relations with the patron state, ethnic divisions and conflict, and recognition and recognition strategies. To this end, the study utilizes Freedom House data and reports, semi-structured interviews conducted by the author, and local news outlets in Abkhazia and Kosovo. As a result, the study concludes that the most important, if not the only, factor behind both democratization and recognition of de facto states is the patron state. The difference in democracy levels between Kosovo or Abkhazia is also directly related to this factor. Moreover, the most important internal obstacle to democratization in de facto states is ethnic cleavages and conflicts. Finally, a democratic regime plays only a very limited role in the recognition of de facto states. Relatedly, although it is correct that Kosovo has pursued a so-called 'democracy-for-recognition strategy', this has not been the case for Abkhazia.Bu tez, de facto devletlerde demokrasi ve demokratikleşmeyi Abhazya ve Kosova örnekleri üzerinden karşılaştırmalı olarak incelemektedir. De facto devletler, 1945 sonrasında ortaya çıkmış ve özellikle Sovyetler Birliği'nin dağılması sürecinde yaygınlık kazanmıştır. De facto devletlerin uluslararası meşruiyet sorunları onların demokrasi ile olan ilişkisinin özellikle son yıllarda hem uluslararası kamuoyunda hem de akademik literatürde ilgi görmesine neden olmuştur. Bu bağlamda, bu çalışma, de facto devletlerde demokrasi ile ilişkili olarak akademik literatürde hami devletle olan ilişkiler, etnik bölünmüşlük ve çatışma ile tanınma ve tanınma stratejileri üzerine temellenen üç soruya yanıt aramaktadır. Bu amaçla, çalışma, Abhazya ve Kosova üzerine Freedom House veri ve raporlarından, yazarın kendisi tarafından gerçekleştirilmiş yarı-yapılandırılmış mülakatlardan ve yerel haber sitelerinden yararlanmıştır. Sonuçta, çalışma, de facto devletlerin hem tanınma hem de demokratikleşmelerinde tek olmasa da en önemli faktörün hami devlet olduğu sonucuna ulaşmıştır. Kosova ile Abhazya arasındaki demokrasi farkı da çok büyük oranda hami devletlerin farkında ortaya çıkmaktadır. De facto devletlerde içsel düzeyde demokratikleşme önündeki en büyük engel ise etnik ayrılıklar ve çatışmadır. Öte yandan, de facto devletlerin uluslararası tanınma elde etmesinde demokratik bir rejime sahip olmalarının rolü oldukça sınırlıdır. Bu bağlamda, de facto devletlerin 'tanınma için demokratikleşme' stratejisi izlediği iddiası da Kosova için doğru olmakla beraber Abhazya için değildir.