Waiting for Godot: The absurd story of the socially and psychologically destroyed individual

Abstract

Samuel Beckett yirminci yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan Absürd Tiyatro'nun öncülerinden biridir. Bu tiyatro ve yazarları, İkinci Dünya Savaşı'nın etkileri ve yeni kapitalist düzen tarafından oluşturulmuş bir dünyadaki bireyin anlamsız ve travmatik durumunu betimlemişlerdir. Aslı Fransızca yazılan ve ilk 1952 yılında, geç modern dönemde yayınlanan Waiting for Godot, açıkça ve üstü kapalı bir şekilde, ekonomik düzen, sınıf yapısı, zihinsel bozukluk, yabancılaşma, mantıksızlık ve kimlik kaybı temalarını işler. Eser, aynı zamanda, 1950'li yıllarda ilk 'Postmodern' bakış açısına örnek oluşturarak, alışılmadık bir şekilde, ekonomik sistem ve birey psikolojisi arasındaki etkileşim üzerinde durur ve karakterlerin bozulmuş psikolojik durumlarını, savaş travmasının ve yeniden şekillenmiş kapitalist düzenin sonucu olarak gösterir. Beckett, eserinde dört karakterle - Estragon, Vladimir, Lucky ve Pozzo batı medeniyetindeki bireyin perişan halini tasvir eder. Beckett'in karakterleri, geleceğe de gönderme yapacak şekilde, zaman algısı ve kendi varlıklarının önemini kaybetmiş bireyler olarak karşımıza çıkar. Dolayısıyla Beckett, gelecekteki batı medeniyetinin bu tiplerden oluşacağını öngörürken, medeniyet dediğimiz şeyin de aslında bir kandırmaca olduğunu dile getirmektedir.

Samuel Beckett is one of the forerunners of the Theater of the Absurd, which emerged in the second half of the Twentieth Century. This theater and its playwrights portrayed the meaningless and psychologically traumatized situation of the individual in the new world order formed by the after-effects of the Second World War, and by the neo-capitalism. Originally written in French and published first in 1952, in the late Modernist period, Waiting for Godot includes, overtly and covertly, the themes of economic order, class structure, mental disorder, alienation, irrationality, and loss of identity. The work, helping originate the Post-Modernist viewpoint in the 1950s, centers on the interaction between economic order and individual psychology, and shows the distorted psychological states of the characters as the consequence of the war trauma, and the newly formed capitalist order. Through the four characters ‘Estragon, Vladimir, Lucky and Pozzo- Beckett describes the miserable condition of western society. Prophetic enough, Beckett’s prototypical characters represent the types of individuals who have lost their perception of time, and the meaning of existence. Hence, for Beckett, western civilization in the future will consist of such types, and what we call ‘civilization’ is but a deception.